De klassieke psychopaat. Hij haat niet eens. Hij verveelt zich ‘gewoon’. Hij doet ‘het’ omdat het kan. De gelegenheid maakt de dief, zo luidt een oud gezegde. Dat geldt ook voor deze zedendelicten en moord met voorbedachte rade. Spelen met zijn prooi. Het verschil tussen ‘daderschap’ en ‘slachtofferschap’ minimaliseren. Dat is wat een psychopaat drijft. Normale mensen die empathie voelen? Die vindt hij maar dom, stom en achterlijk.
Wat een psychopaat één van de allerlekkerste dingen ter wereld vindt is het volgende: mensen om de tuin leiden. Ze met valse verhaaltjes inpakken. Daar wordt hij ‘high’ van. Daarnaast hebben ze een obsessie met mind control. Anderen helemaal in hun macht krijgen en centimeter voor centimeter steeds verder over hun eigen grenzen heen laten gaan. Tot ze dingen doen die ze ‘normaal gesproken’ nooit gedaan zouden hebben. Als er toezicht was geweest.
Weten hoe een psychopaat denkt, redeneert en handelt: het kan je in uitzonderlijke situaties bijzonder goed van pas komen. In de meeste gevallen kom je dit soort types alleen tegen in slechte C-films waarin blondjes die in het nauw worden gedreven door gemaskerde belagers de verkeerde trap oprennen. In de realiteit tonen ze zelden hun ware aard bij daglicht. Ze opereren op plaatsen waar niemand kijkt.
Het advies in bijgaand stuk zou ik echter stevig ter harte nemen: weet wat je kinderen doen op het internet en stel er bij twijfel vragen over tot je zeker weet hoe de vork in de steel zit. Dat betekent dat je af en toe de ‘impopulaire manager’ uit moet hangen met wat aanvankelijk impertinente privacyschendende vragen lijken. Die je echter stelt in het belang van je kroost. En voor ik het vergeet: “hij” kan ook een “zij” zijn. En even meedogenloos.
Sandra Schoppers 